ارزش‌گذاری حقوق صاحبان سهام و نهایتاً کسب و کارهای نوپا و غیربورسی، به عنوان مبنای تمامی مذاکرات تأمین سرمایه، خرید یا فروش دارایی پویا (سهام کسب و کار) و برخی از راهکارهای توسعه غیرارگانیک توسعه کسب و کار (مشارکت، ادغام و تملیک)، یکی از کارکردها و خروجی‌های با اهمیت مدل‌سازی مالی است؛ که با روش‌ها و تکنیک‌های متفاوت قابل مشاوره و برون‌سپاری است. ارزش برآوردی کسب و کار وابسته به عوامل ۱) مفروضات پایه‌ای مدل، ۲) روش محاسبه و دقت مدل،‌ و البته ۳) شرایط کسب و کار خواهد بود. این مشاور با توجه به انتظار سرمایه‌گذاران مخاطب گزارش، معمولا به منظور ارائه این خدمت، از سه یا چهار روش به صورت توامان با روش تجزیه و تحلیل جریان نقدی تنزیل شده (مدل DCF) استفاده می‌نماید.

خروجی این گزارش، علاوه بر مذاکرات تأمین مالی کسب و کارهای نوپا، در رتبه‌بندی اعتباری، افزایش سرمایه از طریق (بدهی/سهام)، خریداری یا اجاره (کسب و کار/دارایی)، فروش دارایی‌ها/خروج از شراکت و مذاکرات ادغام و تملیک کاربرد خواهد داشت.