چرخه  حیات تولید نرم‌افزار
چرخه حیات تولید نرم افزار به روند تهیه و تولید یک نرم افزار گفته می شود که روی روند طراحی و تولید یک نرم افزار موثر است. به طور کلی به تمامی مراحلی که در طول روند طراحی یک نرم افزار انجام شده، تا به محصول نهایی دست یافته شود، چرخه ساخت و حیات نرم افزار یا SDLC گفته می شود. در راستای تعریف فوق به سایر اصلاحاتی همچون “چرخه حیات نرم افزار” یا “فرایند نرم افزار” بر می خوریم. در طول این فرایند الگوها و طرح های خاصی مطرح می شود که خط مشی ویژه آن را مشخص می کند.   در برخی منابع مطرح شده است که لفظ ” طرح چرخه حیات” لفظی عمومی بوده و بهتر است از “فرایند تولید نرم افزار” که اصطلاحی تخصصی تر است استفاده شود.چرخه حیات نرم افزار از موضوعات مهم در یک چرخه سیستم است که غالبا در سازمان های ایرانی به آن توجه چندانی نمی شود. اجرای این سیستم باعث می شود محصول تولید شده هم از جنبه فنی و هم از جنبه علمی و فنی نیز کنترل شود.
اعتماد و امنیت در نرم افزار
نماد اعتماد و اطمینان به یک نرم افزار یکی از اجزای مهم در تعیین کیفیت آن به شمار می رود. ضریب اطمینان یک نرم افزار بدین صورت تعریف می شود که: یک نرم افزار به صورت کاملا صحیح و عاری از هرگونه شکست عمل کند و این عملکرد در مدت زمانی خاص ، محدود و تعریف شده باشد. تمام این مشکلاتی که ممکن است به وجود بیاید ناشی از عدم طراحی یا پیاده سازی و اجرای مناسب آن است. ضریب اطمینان نرم افزار ، تمامی این مشکلات را تضمین می کند. به طور کلی اگر این عوامل تهدید زا و خطر آفرین در یک محیط نرم افزاری به موقع تشخیص داده شوند، این مشکلات حل شده و می توان آنها را از چرخه نرم افزاری حذف کرد.
روند توسعه نرم افزار نیز به مجموعه ای از فعالیت های مرتبط با مهندسی نرم افزار گفته می شود که در راستای چرخه حیات نرم افزار طراحی می شود.

تقسیم بندی چرخه حیات نرم افزار
به طور کلی چرخه ساخت و حیات نرم افزار به دو بخش تقسیم می شود:
1-    چرخه حیات مرتبط با سامانه های قدیمی تر یا TLC
2-    چرخه حیات مرتبط با سامانه های شیء گرا یا OODLC

🙁 TLC) چرخه زندگی سنتی Traditional Life Cycle
برای سیستم های قدیمی عمدتا از این روش استفاده می شد. چرا که اکثر نرم افزار ها با روش های فرایند گرایی طراحی و ایجاد می شدند، که در این روش بیشتر بر روی فعالیت ها و رفتارهای سیستم تمرکز می شود. به طور کلی الان هم در برخی از سازمان های از این روش استفاده می شود که اکثرا به دلیل نبود علم و تسلط کافی کارفرما یا برنامه نویس در سازمان است.

OODLC) Object-Oriented Development Life Cycle)
این روش به عنوان چرخه حیات شیء گرا در مهندسی نرم افزار تلقی می شود که بعد از شکل گیری زبان های برنامه نویسی شیء گرا به وجود آمد.

استاندارد ایزو چرخه ساخت و حیات یک محصول نرم افزاری 12207
این روزها با توجه به افزایش روز افزون تجارت الکترونیک و نیاز سازمان ها به یک استاندارد بین المللی ، سازمان استاندارد بین المللی ایزو و سازمان IEC در یک همکاری مشترک گروهی ویژه با نام JTC1 تشکیل دادند تا این موسسه به تولید استاندارد های بین المللی در زمینه محصولات نرم افزار اقدام کند. نخستین نسخه از استاندارد ISO/IEC 12207 در سال 1995 منتشر شد که در آن پیشنهاداتی در جهت بهبود چرخه حیات و ساخت نرم افزار های ارائه شده بود. سپس انجمن  های IEEE و EIA به کمک یکدیگر  اقدام به بهبود و بازبینی این نسخه از استاندارد کردند و نسخه ویرایش شده این استاندارد را با عنوان IEEE/EIA 12207 منتشر کردند. در نهایت موسسه DOD در آمریکا که تاریخچه ای طولانی در زمینه تولید استاندارد های مرتبط با محصولات نرم افزاری دارد نسخه جدید استاندارد IEEE/EIA 12207 ارائه کرده و نسخه های قبلی این استاندارد یعنی J-STD-016-1995 و MIL-STD-498 منقضی کرد.همچنین در کشورهای دیگری همچون ژاپن، آلمان، انگلستان و کانادا نیز نسخه بومی استاندارد ISO/IEC 12207 ارائه شد.

اهداف استاندارد ایزو چرخه ساخت و حیات یک محصول نرم افزاری 12207
اهداف اصلی و اساسی این استاندارد که در آمریکا مطرح شده شامل موارد زیر است:
این استاندارد نیازهای یک سیستم تجاری را به بهترین شکل ممکن برآورده می کند.
این استاندارد باید همخوانی کامل با سیستم های نرم افزاری سیستم داشته باشد.
این استاندارد باید با اصول و قوانین فروش جهانی نرم افزار همخوانی داشته باشد.